Beginnen bij het begin
We begonnen met een knoppencursus. Kenners Els en Irma namen een groep van 15 beginners en gevorderden mee door de selectie van veel geoogste jonge bomen in winterstand. De blaadjes zijn van de bomen dus je moet al je andere zintuigen inzetten om erachter te komen wat je in de je handen hebt. De knoppen, de kleur, hoe de bast voelt, de geur! Irma had van haar oogstperiode een stuk op 10 zaailingen opgepot om mee te oefenen. Terwijl de cursus aan de gang was, zochten het filmteam en Marga een plekje voor het interview.
Na het interview kwam iedereen weer samen en stonden we met zijn allen over de zaailingen gebogen, met de knoppenkaart in de hand. De zaailingen waren niet gelabeld, dus het was ook gelijk een toets! De ene zaailing was makkelijker te herkennen dan de ander. Maar je leert natuurlijk het beste door te doen. Bij de vijftigste zaailing begin je het echt wel te herkennen 😉 Chimene kwam bij iedereen eventjes langs om mee te doen met het oefenen.
Ondertussen werden we goed verzorgd met koffie, thee, soep en heerlijke broodjes. Maarten, de man van Els, is chef en zorgt als Bomen-bakker altijd dat iedereen goed gevuld het bos in wordt gestuurd. Was natuurlijk ook niet toevallig dat we bij deze dag even aan gingen sluiten…. “Ik kom ook wel echt voor jouw baksels hoor, Maarten.“, zegt vaste vrijwilliger Rob met een knipoog.
Red flags
Onderweg naar de oogstplek met spade en kruiwagen in de hand, liepen we nog even langs wat notoire ‘red flags’ van het bos. De Amerikaanse Eik en de Amerikaanse Vogelkers. Invasieve exoten die we er wel uittrekken, maar niet uitdelen. Het is dus handig dat ook deze soorten worden herkend. De Amerikaanse Vogelkers heeft een sterke amandel geur. Veel mensen vinden ‘m stinken. Door even aan de bast te krabben kan je daar goed achter komen. Dus stonden we daar in een kring aan een zaailing te snuiven.
Oefening baart kunst
Voor elke zaailing die we verwachtte te oogsten lag er een bordje met naam, informatie en beschrijving. Al stak je er maar eentje uit, je kon gelijk goed oefenen met de verschillende soorten. Ook was er een categorie “verrassingsboom” voor de soorten die of niet in de reeks bordjes lagen, óf als je het gewoonweg niet kan herkennen. Aan het einde van de dag liepen we er samen doorheen, want met meer ogen zie je meer!
Ook al hadden we onze hersenpan flink aan het werk gezet, en spierballen gekweekt met het uitscheppen, we waren helemaal verfrist.. Zelfs de filmploeg! Verwonderd keken ze naar de honderden kleine boompjes die overal stonden, wachtend op een nieuw thuis. Een hazelaar, een veldesdoorn, een berk, een esdoorn, een lijsterbes, een meidoorn. “Wat super leuk dit!“.
We zijn verzekerd dat het “echt heel mooi beeld is geworden” dus wij kunnen niet wachten. Jij ook? Houd de nieuwsbrief en onze socials in de gaten voor informatie over de uitzending!
